- Αποτυχία, λάθος, ασυννενοησία, κοροϊδία; Όπως κ να το πάρεις, η προηγούμενη πρόταση να "σπείρουμε φωτοβολταϊκά στα χωράφια" αποδείχτηκε μη εφαρμόσιμη (for the record, εγώ ψηφίζω το "κοροϊδία"). Μας τα 'λεγε ο δάσκαλος στο μάθημα, πολύ καιρό πριν. Τώρα που έγινε κ πρόεδρος της ΔΕΗ, σας τα πε κ δημόσια.
- Τώρα ο Γιωργάκης ανακοινώνει την κατασκευή του "μεγαλύτερου φωτοβολταϊκού πάρκου στον κόσμο" στην Κοζάνη. (Μα καλά, δε χαμπαριάζει με τίποτα; Κ τεχνικά σωστή πρόταση να είναι, περιμένει να τον πάρουν στα σοβαρά μετά το πρώτο φιάσκο;)
- Παλιότερα είχε ακουστεί η πρόταση για τεράστια ηλιακά πάρκα (φωτοβολταϊκά, με κάτοπτρα ή άλλες τεχνολογίες) στη Σαχάρα που θα καλύπτουν μεγάλο ποσοστό των ενεργειακών απαιτήσεων την Ευρώπης.
Δεν έχουμε καταλάβει ότι η αναμενόμενη εξάντληση του πετρελαίου δεν είναι ο μόνος λόγος που το παρών ενεργειακό σύστημα οδεύει προς αποτυχία;
Το χθεσινό μοντέλο...
Το μοντέλο της αξιοποίησης των κοιτασμάτων ενέργειας (από πολύ λίγους) και κεντρικής παραγωγής ενέργειας (από λίγο περισσότερους) επικράτησε λόγω της φύσης των ορυκτών καυσίμων να εντοπίζονται σε συγκεκριμένες τοποθεσίες. Κάποια από τα σημαντικότερα μειονεκτήματα (τεχνικά και κοινωνικοπολιτικά) που έχουν προκύψει από αυτό:
- Πόλεμοι... (κατά της τρομοκρατίας κ καλά - π@π@ρ!@)
- Μεγάλες απώλειες στα δίκτυα αφού η παραγωγή ενέργειας είναι συνήθως αρκετά μακρυά από τα σημεία κατανάλωσης (είτε για να είναι κοντά στα κοιτάσματα είτε γιατί, πραγματικά, ποιός θέλει να ζει κοντά σε ένα εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας;)
- Παραχώρηση μιας τεράστιας δύναμης σε λίγους: Αυτοί που ελέγχουν την ενέργεια έχουν τεράστια δύναμη στα χέρια τους (θυμηθου πέρσυ που η Ρωσία έκλεισε το φυσικό αέριο χειμωνιάτικα σε κάποιες χώρες , εκβιάζοντάς τες έτσι για να της κάνουν τα χατίρια)
Προφανώς είναι πολλά ακόμα, αυτά είναι αντιπροσωπευτικά όμως των τριών κατηγοριών (κοινωνικά, τεχνικά κ πολιτικά). Σκοπός μου έτσι κ αλλιώς δεν είναι να ξανα-ματα-επαναλάβω αυτά που έχουν ξανα-ματα-ειπωθεί από πολλούς και να κάτσω να ζυγίσω πλεονεκτήματα/μειονεκτήματα συμβατικών vs ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Το σημερινό μοντέλο του χθες...
Και τώρα που σιγά σιγά αναγκαζόμαστε να ξεφύγουμε από το πετρέλαιο τί κάνουμε; Παίρνουμε ένα σύστημα που δεν τα πάει κ πολύ καλά και συνεχίζουμε να το ταΐζουμε μέχρι να.... (δε μπορώ να ξέρω πώς θα καταλήξει, αλλά δεν προβλέπω πολύ happy ending..)
- Τελειώνει το πετρέλαιο; Γύρνα το σε φυσικό αέριο (είναι κ πιο οικολογικό, θα χουμε κ τους οικολόγους μαζί μας). Το μοντέλο το ίδιο: εξόρυξη από λίγους κ εκλεκτούς, διανομή από μερικούς ακόμα και πάει λέγοντας.
- Για να το παίξουμε ακόμα πιο οικολόγοι, δώσε φ/β στον λαό.... και μετά πάρτα πίσω (αφού έτσι κ αλλιώς ήξερες ότι δε μπορείς να του τα δώσεις) και δώστα στα φιλαράκια σου. Πάλι στους λίγους.
- Ακόμα καλύτερα (για να κρατήσουμε κ την παράδοση που επικρατεί ότι η ενέργειά μας πρέπει να προέρχεται από μακρινές χώρες με ερήμους) πήγαινε σε μια ερημική χώρα, φύτεψέ την με φ/β, χαράμισε το νερό (που δεν έχει) για να τα καθαρίζεις από την άμμο και ξόδεψε ένα τεράστιο κομμάτι της ενέργειας που θα παράγεις για να την μεταφέρεις εκεί που θα την χρειάζεσαι. Πόσο πρακτικό ακούγετα; Δε παίζει να μην υπάρχει πιο απλός τρόπος να γίνει.
Κ όλα αυτά για να διατηρήσουμε ένα μοντέλο που.... ε, δε μας γεμίζει κ το μάτι (με εξαίρεση όσων κερδίζουν από αυτό βέβαια).
Και το αυριανό μοντέλο;
Οι ΑΠΕ δεν είναι συγκεντρωμένες σε λίγα σημεία αλλά βρίσκονται (σχεδόν) παντού.
Γιατί λοιπόν να χρησιμοποιήσουμε ένα μοντέλο που βασίστηκε στο ότι η κατανομή των πηγών ενέργειας είναι πολύ συγκεκριμένη, όταν κάτι τέτοιο δεν θα ισχύει στο μέλλον;
Ίσως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι ευκαιρία για μια κοινωνική, πέρα από τεχνολογική, επανάσταση.
"Ίσως" είπα..
Ίσως, πάλι, το παρατραβάω λίγο.
Εσείς τί λέτε, το παρών μοντέλο μπορεί να δουλέψει με τις ΑΠΕ ή μήπως άλλα συστήματα (μικροδίκτυα, οικιακή παραγώγή κλπ) θα είναι καλύτερα; (τόσο με τεχνικά όσο και κοινωνικά κριτήρια)
