χμμμ.. Για να δούμε... Παλία θα με βρίσκατε σχεδόν κάθε στιγμή σε ένα υπόγειο πάνω από μια ταστιέρα κιθάρας.. Πλέον -δυστυχώς- περνάω πολύ χρόνο στο pc.. Στον ελεύθερο χρόνο μου (όταν δηλαδή δεν παίζω κιθάρα, δεν τριγυρνάω στα στενά κάποιας πόλης ή δεν καίγομαι μπροστά από μια οθόνη -υπολογιστή ή τηλεόρασης) είμαι φοιτητής.. Κ μέσα απ' όλα αυτά καταλήγω να κάνω τις ακόλουθες σκέψεις.....
Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2008
...για τις Χριστουγεννιάτικες "ευχές"
Ως συνήθως, την περίοδο των γιορτών όλο κ κάποιο κανάλι θα δείξει στις ειδήσεις μερικά παιδάκια να κάνουν ευχές.. Απ' αυτά, άλλα θα ευχηθούν υγεία, ειρήνη κ ευτυχία για όλα τα παιδάκια του κόσμου ενώ κάποια άλλα θα ζητήσουν το καινούργιο Playstation ή μια Barbie.. Φέτος όμως άκουσα την εξής πρωτότυπη κ συνάμα τρομακτική ευχή από ένα κοριτσάκι: "Θέλω ο Άγιος Βασίλης να μου φέρει καλούς βαθμούς στο επόμενο τρίμηνο".
Δυστυχώς έχουμε φτάσει στο σημείο να πιστεύουν οι νέοι ότι το σχολείο είναι πάνω απ' όλα. Θεοποιούμε δασκάλους, καθηγητές κ βαθμούς. Το ξέρουμε αυτό από καιρό, δεν ενοχλεί όμως... Η "λογική" είναι: "Ας κουραστούν λιγάκι παραπάνω, τί θα πάθουν; Για το καλό τους είναι". Κ έτσι καταλήγουν παιδιά με ένα πρόγραμμα πιο φορτωμένο κ απ' αυτό ενός ενήλικα- σχολείο, φροντιστήριο, χορός, μουσική, ξένες γλώσσες κ πάει λέγοντας.
Όταν όμως δίνεται σε ένα πιτσιρίκι η ευκαιρία να ευχηθεί για αυτό που θέλει πιο πολύ στον κόσμο, αυτό που σκέφτεται κάθε βράδυ πριν πέσει για ύπνο, αυτό που βλέπει στα όνειρά του, αν ζητήσει για καλούς βαθμούς, χαθήκαμε..
Ετικέτες
ευχές,
σχολείο,
χριστούγεννα
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)